Defi به معنای “امور مالی غیرمتمرکز” است ، اصطلاحی برای انواع برنامه های مالی در حوزه رمزارزها یا بلاکچین می باشد که علت اصلی به وجود آمدن آن تغییر و یا حذف واسطه های مالی ست.

Defi از تکنولوژی بلاکچین همان تکنولوژی که در رمزارزها هم استفاده شده است الهام گرفته است، که به چندین نهاد امکان می دهد نسخه ای از تاریخ معاملات را ذخیره کنند، یعنی توسط یک منبع مرکزی کنترل نشوند. اهمیت این ماجرا اینجاست که سیستم های متمرکز و درگاه های انسانی می توانند سرعت و پیچیدگی معاملات را محدود کنند در حالیکه کاربران کنترل کمتری نسبت به سرمایه خود دارند. دیفای استفاده از بلاکچین را از موارد ساده به موارد مالی پیچیده تر گسترش داده است.

بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال از روشهای پرداخت دیجیتال قدیمی همانند visa  و paypal  عبور کرده اند به این دلیل که تمامی واسطه ها را حذف نموده اند. زمانی که شما با استفاده  از کارت اعتباری تان خریدی انجام می دهید یک موسسه مالی با کنترل بر معامله اختیار این را دارد که آن معامله را متوقف کرده و یا تمامی اطلاعات آنرا در دفتر خصوصی خود ذخیره کند. با استفاده از بیت کوین و سایر رمزارزها دست این موسسات مالی از معاملات کوتاه می شود.

خرید مستقیم تنها نوع معامله یا قرارداد تحت نظارتی آنها نیست ؛ برنامه های مالی مانند وام ، بیمه ، سرمایه گذاری جمعی و مشتقات آن ، شرط بندی و … موارد دیگر تحت کنترل آنهاست. از بین بردن واسطه ها در معاملات از مزایای اصلی Defi می باشد.

ایده defi  قبل از اینکه به این نام شناخته شود اغلب به عنوان “امور مالی آزاد” شناخته می شد.

نرم افزارهای اتریوم

اکثر برنامه هایی که خود را defi می نامند بر بستر اتریوم ساخته شده اند ، اتریوم دومین پلتفرم ارز رمزنگاری شده است که خود را از پلتفرم بیت کوین متمایز کرده زیرا استفاده از آن برای ساخت انواع دیگر برنامه های غیرمتمرکز فراتر از معاملات ساده ،‌ آسانتر است. استفاده از اتریوم در موارد مالی پیچیده در سال ۲۰۱۳توسط ویتالیک بوترین خالق اتریوم در وایت پیپر اتریوم نیز ذکر شده بود.

اتریوم به دلیل بستر قراردادهای هوشمند ( که در صورت تحقق برخی شرایط به طور خودکار معاملات را انجام می دهند ) انعطاف پذیری بیشتری در این حوزه دارد. زبانهای برنامه نویسی اتریوم مانند solidity به طور خاص برای توسعه ی چنین قراردادهایی ساخته شده اند.

بعنوان مثال شما می خواهید سه شنبه ی هفته ی آینده مبلغی را به حساب دوستتان واریز کنید اما به شرطی که هوا مطابق با سایت هواشناسی جهانی بالای ۳۵ درجه باشد ،‌چنین قوانینی را در قراردادهای هوشمند می توان ایجاد کرد.

با وجود قراردادهای هوشمند ده ها برنامه ی حوزه defi بر بستر اتریوم کار می کنند که برخی از آنها در این مقاله بررسی خواهند شد. اتریوم ۲ نسخه جدیدی که شبکه ی اتریوم به آن آپدیت خواهد شد می تواند با کنار زدن مشکلات مقیاس پذیری اتریوم این برنامه ها را تقویت نماید.

محبوبترین برنامه های حوزه defi عبارتند از :

مبادلات غیر متمرکز ( Decentralized exchanges (DEX) ) :

صرافی های غیرمتمرکز به کاربران کمک می کنند ارزهایشان را با ارزهای دیگر مبادله کنند،‌ چه دلار آمریکا با بیت کوین و یا اتر با DAI. DEX نوعی صرافی ست که کاربران را مستقیما به هم متصل می کند تا بتوانند رمزارز هایشان را با یکدیگر مبادله کنند بدون اینکه واسطه ای در کار باشد.

استیبل کوین ها (Stablecoins) :

ارزهای دیجیتالی هستند که همواره ارزش آنها ثابت است همانند دلار یا یورو اما به صورت دیجیتالی .

پلتفرم وام دهی ( Lending platforms ) :

این پلتفرم ها از قراردادهای هوشمند برای جایگزینی واسطه هایی مانند بانک در امور وام دهی استفاده می شوند.

بیت کوین بسته بندی شده ( Wrapped bitcoins (WBTC) ) :

روشی برای ارسال بیت کوین به شبکه اتریوم است تا بتوان بیت کوین را مستقیما در سیستم دیفای استفاده کرد. WBTC به کاربران این امکان را می دهد سود بیت کوینی را که در پلتفرم های وام دهی استفاده کرده اند، کسب کنند.

بازارهای پیش بینی (Prediction markets) :

بازارهایی هستند برای شرطبندی در نتیجه ی رویدادهای آینده مانند انتخابات. هدف defi  در این بازارها ارائه عملکرد یکسان اما بدون واسطه است.

علاوه بر این برنامه ها، مفاهیم جدیدی در defi به وجود آمده اند :

تولید محصول( Yield farming)  :

برای معامله گرانی که ریسک پذیر هستند مناسب است. جایی که کاربران از طریق نشانه های مختلف Defi فرصت های بیشتری برای سرمایه گذاری می یابند.

استخراج نقدینگی ( Liquidity mining) :

برخی برنامه های حوزه defi با دادن رمزارزهای رایگان به کاربران آنها را به سوی پلتفرم خود سوق می دهند. این روش یکی از مهمترین روشهای جذب کاربر در این حوزه است.

ترکیب پذیری ( Composability ) :

برنامه های حوزه ی defi تماما منبع باز یا اوپن سورس هستند، به این معنی که شما به سورس کدهای آن برنامه ها دسترسی دارید و می توانید با استفاده از آنها برنامه ی جدیدی بسازید.

لگوهای پول (Money Legos) :

قابلیت انعطاف پذیری را می توان به روشی دیگر نیز تعریف کرد. برنامه های Defi مانند لگوها هستند ، لگوها اسباب بازیهای کودکانند که با گذاشتن آنها روی هم می توانید ساختمان و … بسازید ، برنامه های دیفای نیز مانند لگوها با خرد کردن پول و سرمایه امکان ساخت محصولات جدید مالی را می دهند.

 

پلتفرم های وام دهی :

این پلتفرم ها یکی از محبوبترین برنامه ی حوزه Defi هستند که وام گیرندگان را به وام دهندگان رمزارز متصل می کنند. این پلتفرم ها به کاربران امکان می دهند رمزارز قرض بگیرند یا قرض دهند. کاربران می توانند با وام دادن پول خود سود خود بدست آورند. پلتفرم نرخ بهره را بصورت الگوریتمی تنظیم می کند یعنی اگر تقاضای بیشتری برای وام گرفتن وجود داشته باشد نرخ بهراه بالاتر خواهد رفت.

این پلتفرم مبتنی بر وثیقه است، به این معنی که کاربر برای گرفتن وام نیاز به ارائه وثیقه دارد که غالبا آن وثیقه اتر است که نشانه ی قدرت اتریوم است.

استیبل کوین ها :

شکل دیگری از دیفای همان استیبل کوین ها هستند، رمزارزها به نسبت ارزهای فیات نوسانات شدیدتری دارند که این اتفاق برای کسانی که ارزش پولشان برایشان مهم است اصلا مناسب نیست. استیبل کوین ها رمزارزها را به ارزهای غیر رمزپایه مانند دلار آمریکا متصل می کنند تا قیمت را تحت کنترل داشته باشند. بعنوان مثال می شود از تتر نام برد.

بازارهای پیش بینی :

یکی از قدیمی ترین برنامه های حوزه ی Defi که بر بستر اتریوم توسعه یافته اند همین بازارهای پیش بینی هستند. جایی که کاربران در نتیجه ی برخی از رویداد ها مانند انتخابات آمریکا شرط بندی می کنند.

هدف شرکت کنندگان بدست آوردن پول است، اگرچه بازارهای پیش بینی گاهی اوقات می توانند نتایج را بهتر از روشهای معمول مانند نظرسنجی پیش بینی کنند. دیفای این امکان را دارد که علاقه ی خود به بازارهای پیش بینی را افزایش دهد.

سوالات متداول Defi  :

چگونه می توان با استفاده از Defi درآمد کسب کرد ؟

ارزش قفل شده در پروژه های اتریوم دیفای در حال انفجار است ، طبق گزارشات بسیاری از کاربران از این حوزه درآمد بسیاری کسب می کنند.

همانطور که در بالا ذکر شد ، با استفاده از پلتفرم های وام دهی مبتنی بر اتریوم ، کاربران می توانند با وام دادن پول خود و کسب سود از وام ها درآمد منفعل ایجاد کنند. تولید محصول که در بالا توضیح داده شد امکان بازدهی بیشتری دارد اما مخاطرات آن نیز بیشتر است.

آیا سرمایه گذاری در Defi امن است ؟

خیر، با ریسک های فراوانی همراه است. بسیاری بر این باورند که Defi آینده ی مالی جهان است و سرمایه گذاری زودهنگام در این فناوری مخرب می تواند به دستاوردهای عظیمی منجر شود.

اما جدا سازی پروژه های خوب و بد از هم برای کاربران تازه وارد سخت است. چنانکه بسیاری پروژ های بد وجود داشته که سرمایه کاربران را بلعیده است.

با افزایش فعالیت و محبوبیت Defi در سال ۲۰۲۰ بسیاری از برنامه های دیفای مانند کوین YAM خراب و سوزانده شدند و سرمایه ی بازار را از ۶۰ میلیون دلار در عرض ۳۵ دقیقه به ۰ دلار رساندند. سایر پروژه های دیفای از جمله هات داگ و پیتزا نیز به همین سرنوشت دچار شدند و سرمایه گذاران زیادی سرمایه شان را از دست دادند.

علاوه بر این اشکالات دیفای متاسفانه هنوز هم بسیار رایج هستند. قراردادهای هوشمند قدرتمندند اما وقتی قوانین تبدیل به یک پروتکل می شوند تغییراتی در آنها ایجاد نمی شود ، که معمولا اشکالات را دائمی و در نتیجه خطر را افزایش می دهد.

چه زمانی Defi به یک جریان مالی اصلی تبدیل می شود؟

در حالیکه روز به روز افراد بیشتری به سمت دیفای سوق پیدا می کنند سخت است بگوییم سرنوشت آنها چه خواهد شد؟! بیشتر این موارد بستگی به این دارد که چه کسانی دیفای را مفید می دانند و به چه علت .

بسیاری معتقدند، پروژه های مختلف دیفای می توانند به رابین هود بعدی تبدیل شوند و انبوهی از کاربران جدید را با استفاده از برنامه های مالی فراگیرتر و گشوده برای افرادی که به طور سنتی به چنین پلتفرمهایی دسترسی ندارند جذب کنند.

این فناوری جدید مالی، آزمایشی ست و به ویژه از نظر امنیت و مقیاس پذیری بدون مشکل نیست.

توسعه دهندگان امید دارند که در نهایت این مشکلات برطرف شوند. اتریوم ۲ می تواند از طریق یک مفهموم به نام تقسیم پذیری این مشکل را حل کند، روشی برای تقسیم پایگاه داده ی اساسی به قطعات کوچکتر که برای اجرای هریک از کاربران کنترل بیشتری دارند.

اتریوم ۲ چگونه بر دیفای تاثیر می گذارد ؟

اتریوم ۲ دارویی برای تمامی مشکلات دیفای نیست، اما یک شروع است. پروتکل های دیگری مانند Raiden، TrueBit نیز برای حل بیشتر مقیاس پذیری اتریوم در دست ساخت هستند.

وقتی این راه حل ها پاسخگوی تمامی مشکلات باشند، آزمایش های اتریوم دیفای حتی بیشتر به محصولات واقعی تبدیل می شوند ، حتی به طور بالقوه به جریان اصلی تبدیل می شوند.

بیت کوین و Defi :

در حالی که اتریوم یکه تاز حوزه ی دیفای است، بسیاری از طرفداران بیت کوین هدف کاهش واسطه از معاملات مالی پیچیده را دارند و آنها با استفاده از پروتکل بیت کوین روشهایی را برای این کار توسعه داده اند.

بعنوان مثال کمپانی هایی نظیر DG Labs و Suredbits ، در حال کار بر روی یک فناوری بیت کوین دیفای به نام قراردادهای ورود به سیستم (DLC) هستند. DLC روشی را برای اجرای قراردادهای پیچیده مالی با کمک بیت کوین ارائه می دهد. یکی از موارد استفاده از DLC پرداخت بیت کوین به کسی ست که تنها در صورت تحقق برخی شرایط خاص مانند برد تیم محبوب در یک مسابقه ورزشی به او تعلق می گیرد.

در مقاله ی قبلی تحت عنوان اتریوم چیست؟ مبانی اتریوم را شرح دادیم حال به ادامه ی مباحث می پردازیم تا بیشتر با دومین ارز دیجیتال برتر جهان آشنا شویم.

چه تعداد اتر وجود دارد؟

تا فوریه ی سال ۲۰۲۰ کل عرضه اتر در حدود ۱۱۰ میلیون واحد بوده است.

برخلاف بیت کوین، برنامه انتشار اتریوم بطور عمدی در زمان راه اندازی تصمیم گیری نشد. بیت کوین تلاش کرد تا با محدود کردن میزان عرضه و به تدریج کاهش مقدار پاداش استخراج، ارزش خود را حفظ کند. از طرفی اتریوم قصد دارد تا زمینه ای برای برنامه های غیرمتمرکز(dApps) فراهم کند. از آنجایی که برنامه انتشار توکن مناسب این کار هنوز مشخص نیست این سوال همچنان بی پاسخ مانده است.

استخراج اتریوم چگونه است ؟

استخراج برای امنیت شبکه بسیار مهم است، و تضمین می کند که بلاکچین می تواند به طور عادلانه بروز شود و به شبکه این امکان را می دهد بدون یک تصمیم گیرنده ی واحد فعالیت کند. در فرایند استخرج، زیرمجموعه ای از گره ها(استخراج کنندگان) قدرت محاسبه را به حل یک معمای رمزنگاری اختصاص می دهند.

آنچه که ماینرها درواقع انجام می دهند هش کردن مجموعه ای از معاملات معلق در کنار برخی از داده های دیگر است. برای اینکه بلاک معتبر شناخته شود، باید هش به زیر مقداری برسد که توسط پروتکل تنظیم شده. درصورت عدم موفقیت، می توانند برخی از داده ها را اصلاح کرده و دوباره امتحان کنند.

برای رقابت با دیگران، ماینرها باید بتوانند هرچه سریعتر هش کنند – قدرت آنها با نرخ هش (هش ریت) اندازه گیری میشود-  . هرچه میزان هش در شبکه بیشتر باشد، حل معما دشوار تر می شود. فقط باید ماینرها راه حل واقعی را پیدا کنند  و هنگامی که راه حل نهایی شناخته شد برای همه شرکت کنندگان بررسی معتبر بودن آن آسان است.

همانطور که می توانید تصور کنید، هش کردن مداوم در سرعت های بالا گران است. برای تشویق ماینرها برای امنیت شبکه، آنها پاداش می گیرند. این هزینه از تمام هزینه های مربوط به معاملات در بلاک تشکیل شده است.

Ethereum gas چیست ؟

پیغام سلام! را بخاطر دارید؟ همان پیامی که در صورت موفقیت قرارداد هوشمند چاپ میشد؛ اجرای آن توسط یک برنامه ی آسان بود و به هیچ وجه از نظر محاسباتی گران نیست. اما شما فقط آنرا برروی سیستم کامپیوتر خودتان اجرا نمی کنید بلکه از تمامی افراد موجود در اکوسیستم اتریوم میخواهید آنرا اجرا کنند.

این اتفاق مارا به این سوال می رساند که : چه اتفاقی می افتد که ده ها هزار نفر در حال انجام قراردادهای هوشمند هستند؟ اگر کسی قرارداد خود را طوری تنظیم کند تا از یک کدگره عبور کند، پس باید هرگره آنرا به طور نامحدود اجرا کند و این باعث فشار بیش از حد به منابع و در نتیجه سقوط سیستم می شود.

خوشبختانه، اتریوم مفهوم گس(gas) را برای کاهش این خطر معرفی کرده است. همانطور که اتومبیل شما بدون سوخت و بنزین کار نمی کند، قراردادها نیز بدون گس قابل اجرا نیستند. قراردادها مقدار گسی را تعیین می کنند که کاربران باید آنرا بپردازند تا آن قرارداد با موفقیت اجرا شود. اگر مقدار گس کافی نباشد اجرای قرارداد متوقف می شود.

در اصل، این یک مکانیسم هزینه است. همین مفهوم در مورد معاملات نیز وجو دارد؛ انگیزه ماینرها کسب سود است بنابراین ممکن است معاملات با کارمزد کمتر را نادیده بگیرند.

توجه داشته باشید که اتر و گس یکسان نیستند. قیمت متوسط گس نوسان دارد و تا حد زیادی توسط ماینرها تصمیم گیری میشود. هنگام انجام معامله، هزینه گس با اتر پرداخت می شود. از این نظر مانند هزینه های بیت کوین است، اگر شبکه شلوغ باشد و بسیاری از کاربران سعی در معامله داشته باشند، متوسط قیمت گس افزایش میابد، برعکس اگر فعالیت زیادی نباشد احتمال کاهش آن وجود دارد.

درحالیکه قیمت گس تغییر میکند، هرعملیاتی مقدار مشخصی از گس نیاز دارد. این بدان معنیست که قراردادهای پیچیده تر بسیار بیشتر از یک معامله ساده مصرف گس دارند. بدین ترتیب، گس معیار اندازه گیری توان محاسباتی ست. این تضمین می کند که سیستم بسته به استفاده آنها از منابع اتریوم می تواند هزینه ی مناسبی را به کاربران ارائه دهد.

قیمت گس بطور کلی کسری از اتر است. به همین ترتیب از واحد کوچکتر (gwei) برای نشان دادن آن استفاده کنیم و میتوان گفت برابر با یک میلیاردم اتر است.

گس و محدودیت های آن

فرض کنید مهدی درحال انجام معامله با یک قرارداد است. او میفهمد که چقدر باید برای سوخت(گس) هزینه کند و ممکن است برای تشویق بیشتر ماینرها برای تایید در اسرع وقت هزینه ی معامله را بالا ببرد.

اما او همچنین یک محدودیت برای گس تعیین می کند که برای حفاظت از دارایی اوست. ممکن است مشکلی در قرارداد رخ دهد و باعث شود که بیشتر از حد تعیین شده گس مصرف کند. محدودیت گس برای اطمینان از اینکه x مقدار گس مصرف شد، متوقف خواهد گشت. این قرارداد شکست خواهد خورد اما مهدی بیشتر از مبلغ توافق شده پرداخت نخواهد کرد.

درک این قضیه ممکن است کمی گیج کننده باشد، جای نگرانی نیست به بیان ساده تر شما می توانید قیمتی را که برای گس درنظر گرفته اید بصورت دستی تعیین کنید. بطور خلاصه قیمت گس مشخص می کند که ماینرها با چه سرعتی باید آنرا تایید کنند و محدودیت گس نیز حداکثر مبلغی را که برای آن پرداخت خواهید کرد مشخص می کند.

چه مدت طول می کشد تا یک بلاک اتریوم استخراج شود؟

مدت زمان اضافه شدن بلاک جدید به زنجیره بطور متوسط ۱۲-۱۹ ثانیه است که به احتمال زیاد هنگامی که به شبکه ی اثبات سهام انتقال یابد تغییر خواهد کرد.

انواع توکن های اتریوم :

بخش عمده ای از جذابیت اتریوم توانایی کاربران در ایجاد توکن های مخصوص خود برروی بلاکچین اتریوم است که می تواند مانند اتر ذخیره و انتقال یابد. قوانین حاکم بر توکن ها در قراردادهای هوشمند بیان شده است، که به توسعه دهندگان اجازه می دهد پارامترهای حاصی را درمورد رمزارزهای خود تعیین کنند. این موارد میتواند شامل چندین مورد برای صدور، نحوه صدور، قابل تقسیم بودن و قابلیت جابجایی هریک و … باشد. برجسته ترین استاندارد فنی که امکان ایجاد توکن در اتریوم را فراهم می کند ERC20 نامیده می شود به همین دلیل است که این توکن ها با علامت ERC20 شناخته می شوند مانند USDT ERC20 .

قابلیت توکن یک زمین بازی وسیع را برای نوآوران فراهم می کند تا آزمایش های کاربردی در انواع زمینه های فناوری را انجام دهند. از ساخت و صدور توکن های یکنواخت که بعنوان ارز درون برنامه ای استفاده می شوند، تا تولید موارد منحصر به فرد با پشتوانه ی دارایی های فیزیکی؛ انعطاف پذیری بسیاری وجود دارد. حتی ممکن است برخی از بهترین موارد برای ایجاد توکن هنوز شناخته شده نباشند.

شروع کار با اتریوم

چگونه می توان اتر خریداری کرد؟

امکان خریداری اتر با کارتهای بانکی وجود دارد؟

بله، امکان خرید اتر با کارتهای اعتباری وجو دارد. اگر حساب ارزی خارج از کشور داشته باشید میتوانید به راحتی از وبسایت بایننس خریداری کنید و اگر در ایران هستید می توانید با مراجعه به وبسایت هایی مانند ولکس، ارزجو و … به خرید اتر بپردازید.

برای این کار صرفا باید در وبسایت های ذکر شده حساب باز کرده و احراز هویت انجام دهید و همچنین یک کیف پول اتریوم نیز داشته باشید که بعدا آموزش خواهیم داد.

موارد استفاده اتریوم چیست؟

افراد می توانند از اتر بعنوان ارزدیجیتال و یا وثیقه استفاده کنند. بسیاری نیز همانند بیت کوین ترجیح می دهند آنرا ذخیره کنند تا در قیمت های بالاتر به فروش برسانند. با این وجود برخلاف بیت کوین بلاکچین اتریوم قابل برنامه نویسی است، بنابراین کارهای بیشتری می توانید با آن انجام دهید.

اگر اتر خود را از دست بدهیم چه خواهد شد؟

از آنجایی که هیچ بانک یا موسسه ای درگیر نیست، شما خودتان مسئول حفاظت از دارایی هایتان هستید. میتوانید کوین های خود را در صرافی ها یا کیف پول های نرم افزاری نگهداری کنید. البته باید گفت که درصورت استفاده از کیف پولهای نرم افزاری باید از آن کلمات کلیدی که به شما ارائه می دهد را ذخیره کنید وگرنه به کیف پول خود دسترسی نخواهید داشت.

آیا امکان بازگردانی معاملات اتریوم وجود دارد؟

به محض افزوده شدن داده ها به بلاکچین اتریوم، تقریبا تغییر و یا حذف آن غیرممکن است. این بدان معناست که وقتی معامله ای را انجام می دهید باید آدرس مقصد را چندین بار چک کنید تا اشتباهی پیش نیاید.

آیا معاملات اتریوم خصوصی هستند؟

خیر، تمامی معاملات اضافه شده به بلاکچین اتریوم بصورت عمومی قابل مشاهده می باشند. حتی اگر نام اصلی شما روی آدرس اتریوم نباشد، یک ناظر می تواند از طریق روشهای دیگر آن را به هویت شما متصل کند.

آیا امکان کسب درآمد با اتریوم وجود دارد؟

بله امکان کسب درآمد با آن وجو دارد. بسیاری از افراد آنرا نگهداری می کنند تا در قیمت های بالاتر به فروش برسانند و بسیاری دیگر نیز ترجیح می دهند آنرا در برابر سایر آلت کوین ها معامله کنند. هردوی استراتژی ها ریسک ها و خطرات خود را دارند.

برخی از سرمایه گذاران ممکن است فقط یک موقعیت بلندمدت در بیت کوین داشته باشند و هیچ دارایی دیجیتال دیگری را قبول نکنند. درمقابل برخی دیگر ممکن است اتریوم یا سایر آلت کوین ها را در سبد سهام خود قرار دهند یا درصد مشخصی از دارایی شان را روزانه معامله کنند. برای کسب درآمد در این بازار هیچ رویکرد مشخصی وجود ندارد و هر سرمایه گذار باید با بررسی های خود مناسبترین استراتژی را انتخاب کند.

چگونه می توان اتریوم خود را ذخیره کرد؟

گزینه های زیادی برای ذخیره اتریوم وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب خاص خودشان را دارا میباشند. مانند هرمورد دیگری که شامل ریسک است.

بطور کلی راه حل های ذخیره سازی میتوانند حضوری و غیرحضوری باشند. راه حل حضوری این است که شما اتریوم های خود را به یک شخص ثالث (مانند صرافی) می سپارید. در این حالت برای انجام معاملات با استفاده از آن دارایی باید وارد سیستم آن شخص یا صرافی شوید.

راه حل غیرحضوری کاملا برعکس است. شما ضمن استفاده از کیف پول رمزارز خود، کنترل آن را نیز برعهده دارید. کیف پول ارزدیجیتال شما را مانند کیف پول فیزیکی نگه داری نمی کند بلکه کلیدهای رمزنگاری شده را در اختیار شما قرار می دهد تا با استفاده از آنها به دارایی های خود دسترسی داشته باشید. دوباره لازم به ذکر است که هنگام استفاده از کیف پول نرم افزاری حتما باید کلمات کلیدی را ذخیره کنید!!!

نحوه ذخیره سازی اتریوم در کیف پول

اگر قصد ذخیره سازی اتریوم در کیف پول را دارید دو گزینه پیش روی شماست :

کیف پول گرم و کیف پول سرد

کیف پول گرم :

کیف پولی که به هر طریقی به اینترنت متصل می شود کیف پول گرم نام دارد. بطور معمول یک نرم افزار تلفن همراه یا دسکتاپ است که به شما این امکان را می دهد تا موجودی های خود را بررسی کرده و آنها را ارسال و یا دریافت کنید. از آنجا که این کیف پول ها آنلاین می باشند همواره در معرض خطر حمله هستند اما برای استفاده روزمره نیز راحتترند. Trust wallet مثالی از کیف پول های موبایلی با کاربرد آسان است که از ارزهای بسیاری پشتیبانی می کند.

کیف پول سرد :

کیف پول سرد، کیف پولی ست که متصل به اینترنت نمی باشد پس می توان گفت خطر حمله کمتر است. در عین حال استفاده از چنین کیف پول هایی معمولا کمتر از استفاده از کیف پول های گرم است. نمونه هایی از کیف پول سرد می تواند شامل کیف پول سخت افزاری یا کاغذی باشد اما به عقیده ی بسیاری استفاده از کیف پولهای کاغذی دیگر منسوخ شده است.

نماد و لوگوی اتریوم چیست؟

ویتالیک بوترین اولین نمونه اتریوم را طراحی کرد که حاصل جمع دو نماد Σ (سیگما) است . طرح نهایی لوگو (براساس این نشان) از شکلی لوزی به نام هشت ضلعی ساخته شده است که توسط چهار مثلث احاطه گردیده. مشابه سایر ارزها داشتن یک نماد استاندارد برای اتر مفید است تا برنامه ها و وبسایتها به راحتی مقادیر اتر را نمایش دهند.

مقیاس پذیری اتریوم و آینده ی آن :

مقیاس پذیری چیست ؟

اگر ساده بگوییم، اصطلاح مقیاس پذیری اندازه گیری توانایی یک سیستم برای رشد است. بعنوان مثال در محاسبات، یک شبکه یا سرور را می توان مقیاس بندی کرد تا تقاضای بیشتری را از طریق روشهای مختلف کنترل کند.

در دنیای ارزهای دیجیتال مقیاس پذیری به این معنیست که بلاکچین چقدر می تواند رشد کند تا کاربران بیشتری را در خود جای دهد. کاربر بیشتر به معنای این است که عملیات و معاملات بیشتری انجام می گیرند و رقابت بر سر گنجانده شدن در بلاکچین بالا می رود.

چرا اتریوم نیاز به مقیاس بندی دارد؟

طرفداران اتریوم معتقدند که نسخه ی بعدی اینترنت برروی سیستم عامل ساخته خواهد شد. به اصطلاح نسخه سوم وب (Web 3.0) یک توپولوژی غیرمتمرکز را ایجاد می کند که با حذف واسطه، تمرکز بر حریم خصوصی و تغییر به سمت مالکیت واقعی داده های شخصی، مشخص می شود. این تکنولوژی با استفاده از محاسبات توزیع شده در قالب قراردادهای هوشمند و پروتکل های ذخیره سازی/ارتباطی توزیع شده ساخته می شود.

گرچه برای دستیابی به این هدف، اتریوم باید تعداد معاملات را که می تواند پردازش کند، بدون آسیب رساندن به تمرکز زدایی شبکه افزایش دهد. درحال حاضر اتریوم با محدود کردن اندازه بلاک همانند بیت کوین، حجم معاملات را محدود نمی کند. درعوض یک محدودیت گس بلاک وجود دارد که فقط مقدار مشخصی گس می تواند در یک بلاک جا گیرد.

بعنوان مثال اگر محدودیت gwei 100000 گیگابایتی داشته باشیم و بخواهیم ده معامله با محدودیت gwei 10000 گیگابایتی در آن بگنجانیم، جواب می دهد. همینطور دو معامله ۵۰٫۰۰۰ گیگابایتی. هر معامله دیگری در کنار این معاملات ارسال شود باید منتظر بلاک بعدی باشد.

این مورد برای سیستمی که همه از آن استفاده می کنند ایده آل نیست. اگر تراکنش های معلق بیش از فضای موجود در یک بلاک وجود داشته باشد، به زودی با یک پرونده ی عقب مانده مواجه خواهد شد. قیمت گس افزایش خواهد یافت و کاربران باید برای درج معاملات خود هزینه ای بیشتر از سایر افراد پرداخت کنند .بسته به میزان شلوغ بودن شبکه عملیات برای موارد خاص ممکن است بسیار پرهزینه باشد.

افزایش محبوبیت CryptoKitties نمونه ای عالی از محدودیت های اتریوم در این زمینه بود. در سال ۲۰۱۷ بازی ای مبتنی بر اتریوم بسیاری از کاربران را وادار به انجام معاملات برای مشارکت در تولید گربه های دیجیتال(که بعنوان نشانه های غیرقابل استفاده هستند) کرد. این بازی آنقدر محبوب شد که معاملات سربه فلک کشید و منجر به ازدحام شدید شبکه برای مدتی شد.

سه گانه مقیاس پذیری بلاکچین :

بنظر می رسد که صرفا بالابردن حد گس بلاک می تواند همه مشکلات مقیاس پذیری را کاهش دهد. هرچه سقف بالاتر باشد، معاملات بیشتری می توانند در یک بازه زمانی مشخص پردازش شوند. درست است؟!

متاسفانه، بدون از بین بردن خصوصیات اصلی اتریوم، این کار امکان پذیر نیست. ویتالیک بوترین برای سه گانه ی بلاکچین را برای توضیح توازن ظریفی که بلاکچین باید ایجاد کند، پیشنهاد داد.

با انتخاب دو مورد از سه ویژگی فوق، ویژگی سوم از بین خواهد رفت. زنجیره های بلاکی مانند اتریوم  و بیت کوین امنیت و تمرکز زدایی را در اولویت قرار داده اند. الگوریتم اجماع آنها امنیت شبکه هایشان را که از هزاران گره تشکیل شده اند تضمین می کنند، اما این امر منجر به مقیاس پذیری ضعیف می شود. بخاطر ازدیاد گره هایی که تراکنش هارا دریافت و تایید می کنند، سیستم بسیار کندتر از گزینه های متمرکز خواهد بود.

در سناریویی دیگر می توان با محدود کردن گس بلاک دسترسی شبکه به امنیت و مقیاس پذیری را حل و فصل کرد اما به همان اندازه غیرمتمرکز نخواهد بود.

به دلیل اینکه انجام معاملات بیشتر در یک بلاک منجر به ایجاد بلاک های بزرگتر می شود؛ هنوز هم گره های موجود در شبکه باید آنها را بارگیری و منتشر کنند و این فرایند در سخت افزار بسیار پیچیده و فشرده می باشد. وقتی محدودیت گس بلاک افزایش یابد، اعتبار، ذخیره و پخش بلاک برای گره ها دشوارتر می شود.

در نتیجه شما انتظار دارید که گره هایی که قادر به ادامه کار نیستند، شبکه را رها کنند. با ادامه این روش، فقط بخشی از گره های قدرتمند قادر به مشارکت هستند که منجر به تمرکز بیشتر می شود. ممکن است در نهایت به زنجیره بلاکی ایمن و قابل توسعه برسید، اما غیرمتمرکز نخواهد بود.

سرانجام، می توان زنجیره بلاکی را متمرکز بر تمرکز زدایی و مقیاس پذیری تصور کرد. برای افزایش سرعت و غیرمتمرکز بودن، باید الگوریتم اجماع مورد بررسی قرار گیرد که منجر به ضعف امنیت خواهد شد بعبارت دیگر امنیت فدای سرعت.

اتریوم چندین معامله را می تواند پردازش کند؟

در سالهای اخیر اتریوم به ندرت از ده تراکنش در ثانیه (TPS) فراتر رفته است. برای سکویی که قصد دارد به رایانه جهانی تبدیل شود، این تعداد بسیار کم است.

راه حل مقیاس گذاری مدت ها بخشی از نقشه راه اتریوم بوده است. پلاسما یکی از نمونه های حل شده ی مقیاس گذاری است. این هدف برای افزایش کارایی اتریوم است اما این روش ممکن است در سایر شبکه های بلاکچین نیز اعمال شود.

اتریوم ۲ چیست؟

با وجود تمام پتانسیل ها، اتریوم در حال حاضر محدودیت های قابل توجهی دارد. قبلا درمورد مقیاس پذیری صحبت نمودیم، بطور خلاصه اگر اتریوم قصد دارد ستون فقرات سیستم جدید مالی باشد؛ باید توانایی پردازش تراکنش های بیشتری در ثانیه را داشته باشد. با توجه به ماهیت توزیع شده ی شبکه، این مشکل غیرقابل حل بنظر می آید و توسعه دهندگان اتریوم سالهاست درمورد آن فکر می کنند.

برای غیرمتمرکز نگه داشتن شبکه، محدودیت هایی باید اعمال شوند. هرچه الزامات کار با یک گره بیشتر باشد، تعداد شرکت کنندگان کمتری وجود خواهد داشت و شبکه متمرکز تر خواهد شد. بنابراین افزایش تعداد تراکنش هایی که اتریوم میتواند پردازش کند، می تواند تهدیدی برای یکپارچگی سیستم باشد زیرا بار گره هارا نیز افزایش می دهد.

انتقاد دیگر از اتریوم این است که به طرز باورنکردنی منابع زیادی مصرف می کند. برای پیوستن موفقیت آمیز بلاک به بلاکچین آنها باید استخراج شوند. اگرچه برای ایجاد یک بلاک با این روش ماینرها باید محاسباتی انجام دهند که مقادیر زیادی برق مصرف می کند.

برای رفع محدودیت های فوق یک سری بروزرسانی هایی انجام گرفته که در مجموع با نام اتریوم ۲ شناخته می شوند. پس از راه اندازی کامل اتریوم ۲ انتظار بهبود عملکرد شبکه را داریم.

خرد کردن (sharding) اتریوم چیست؟

همانطور که در بالا ذکر شد، هر گره یک نسخه از کل بلاکچین را ذخیره می کند. هرزمان که تمدید شود، هریک از گره ها باید به روز شوند، که پهنای باند و حافظه ی بسیاری را مصرف میکند.

با استفاده از روشی به نام sharding  یا خرد کردن، دیگر ممکن است که این کار لازم نباشد. این نام به روند تقسیم شبکه به زیرمجموعه گره ها اشاره دارد. هریک از خرد ها ریزمعاملات و قراردادهای خاص خود را پردازش می کنند، اما با این وجود می توانند در صورت لزوم با شبکه گسترده تری ارتباط برقرار کنند. همانطور که هر خرد به طور مستقل اعتبارسنجی میشود، دیگر نیازی به ذخیره اطلاعات از سایر خرد ها نیست.

خرد کردن یکی از پیچیده ترین رویکردهای مقیاس گذاری ست، که برای طراحی و اجرای آن به کار زیادی احتیاج است. با این حال اگر با موفقیت اجرا شود یکی از موثرترین موارد نیز خواهد بود که ظرفیت تولید شبکه را با توجه به سفارشات افزایش می دهد.

اتریوم پلاسما چیست؟

اتریوم پلاسما همان چیزی ست که ما آنرا یک راه حل مقیاس پذیر خارج از زنجیره می نامیم یعنی هدف آن افزایش کارایی معاملات با فشردن معاملات بلاکچین است. از این نظر شباهت هایی با شبکه های جانبی و کانالهای پرداخت دارد.

با استفاده از پلاسما زنجیره های ثانویه در زنجیره اصلی اتریوم لنگر می اندازد اما ارتباطات را به حداقل می رسانند. آنها کمابیش مستقل عمل می کنند، اگرچه کاربران هنوز برای اختلافات یا تکمیل فعالیت های خود در زنجیره های ثانویه به زنجیره اصلی اعتماد می کنند.

کاهش میزان داده هایی که گره ها باید ذخیره کنند، برای مقیاس گذاری موفقیت آمیز اتریوم حیاتی ست. رویکرد پلاسما به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا عملکرد زنجیره های “کودک” خود را در یک قرارداد هوشمند روی زنجیره اصلی ترسیم کنند. سپس آنها آزادند که برنامه هایی را با اطلاعات یا فرایند هایی ایجاد کنند که ذخیره یا اجرای آن در زنجیره ی اصلی بسیار گران است.

جمع آوری اتریوم چیست؟

جمع آوری نیز موردی مشابه پلاسماست، به این معنا که هدف آنها مقیاس گذاری اتریوم با انتقال معاملات از بلاکچین اصلی ست. پس نحوه کار آن چگونه است؟

یک قرارداد واحد در زنجیره ی اصلی، کلیه ی وجوه موجود در زنجیره ثانویه و اثبات رمزنگاری و وضعیت فعلی این زنجیره را نگه می دارد. اپراتورهای این زنجیره ثانویه، که در قرارداد شبکه اصلی اوراق قرضه می گذارند، باید اطمینان حاصل کنند که فقط انتقال های معتبر به قرارداد شبکه اصلی متعهد هستند. ایده این است که ، چون این حالت خارج از زنجیره حفظ می شود، نیازی به ذخیره داده ها در بلاکچین نیست. متمایز کننده ی اصلی این روش با پلاسما در نحوه ارسال معاملات به زنجیره اصلی ست. با استفاده از یک نوع معامله خاص، تعداد زیادی از معاملات را می توان در یک بلاک ویژه به نام بلاک Roll up جمع کرد.

دو نوع جمع آوری وجود دارد : Optimistic  و ZK Rollup. هردو صحت انتقال حالت را به طرق مختلف تضمین می کنند.

ZK Rollups معاملات را با استفاده از یک روش تایید رمزنگاری به نام اثبات دانش صفر ارسال می کند. بطور دقیق تر، رویکرد zk-SNARK نامیده میشود. ما در این مطلب به جزئیات نحوه کار آن نمی پردازیم، اما در نحوه استفاده از آن برای جمع آوری اطلاعات وجود دارد. روشی ست که احزاب مختلف می توانند به یکدیگر ثابت کنند که اطلاعات خاصی دارند بدون اینکه ماهیت اطلاعات فاش شود.

در ZK Rollups نحوه انتقال حالت است که بعنوان اطلاعات به زنجیره اصلی ارسال می شود. یک مزیت بزرگی که دارد این است که فرایند انتقال اطلاعات بلافاصله اتفاق می افتد و عملا هیچ فرصتی برای ارسال پرونده های خراب وجود ندارد.

اثبات سهام یا POS  در اتریوم چیست؟

اثبات سهام یک روش جایگزین برای اثبات کار جهت اعتبارسنجی بلاک هاست. در سیستم اثبات سهام بلاک ها استخراج می شوند.